یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Thursday, January 04, 2007
چرا از عکس و کاریکاتور خودمان بدمان می‌آید؟
ما دوست داریم مردم ما را همانطوری ببینند که خودمان می‌بینیم. به عبارتی، از نظر خودمان، آدم‌هایی هستیم بدون نقص، زیبا، و...

دوست داریم مردم عکس‌هایی از ما را ببینند که "خوب در آمده.

جالب‌تر آنکه وقتی چند سال گذشت، همان عکس‌های "بد" را نشان ملی می‌دهیم و می‌گوییم چقدر جوان و شاداب و زیبا بوده‌ایم، همان عکس‌هایی که زمانی از دست همه قایم می‌کرده‌ایم!

من خودم وقتی عکس‌هایم را نگاه می‌کنم، حساسیت زیادی روی عکس‌های چاق خودم دارم، و نیز چون می‌دانم انحراف بینی‌ام در بعضی از عکس‌ها پیداست، از خیرشان می‌گذرم! ولی آیا چیزی عوض می‌شود؟ انحراف بینی سر جایش است، ولی چاقی را که می‌شود مهار کرد! پس از چه چیزی ناراحتم؟

اصولا وقتی سعی می‌کنیم خودمان را چیز دیگری به خلق‌الله غالب کنیم، از عیان شدن خودمان خوشمان نمی‌آید!

در مورد کاریکاتور چهره دیگر وضع بدتر است! چون ممکن است طرف صفات درونی‌تر ما را به سطح بکشاند. واویلا! یکی از دلایلی که معمولا خود کاریکاتوریست‌ها، از خودشان پرتره‌های خوبی در نیاورده‌اند، این است که خودشان را متفاوت از نگاه دیگران می‌بینند و چیزی را که دوست دارند می‌کشند!

ال هرشفیلد کاریکاتوریست فقید آمریکایی می‌گفت هنر کاریکاتوریست در این نیست که کاریکاتور طرف را مثل خودش بکشد، هنر این است که فرد شبیه کاریکاتورش بشود!

گیج شدید، نه؟
نوشته شده در 5:21 PM توسط نیک آهنگ Balatarin
|