ایران در طول سه ماه گذشته، تبدیل به زندان بزرگ روزنامهنگاران و وبنگاران شده است. روزنامهنگاران و وبلاگنویسهایی که به ایران بازمیگردند را خطر دستگیری تهدید میکند و فعالان غیر مهاجر عرصههای خبری هم در معرض تهدید هستند و بسیاری از ایشان مجبور به ترک خانه و کاشانهشان شدهاند.
در گزارش امروز به بررسی وضعیت مطرحترین وبلاگنویس ایرانی که ۱۱ ماه است زندانی است پرداختهام. همچنین با سه روزنامهنگار فراری گفت و گو کردهام که شرایط سخت بعد از انتخابات را تجربه کردهاند.
حسین درخشان
با آنکه او ابداعکننده وبلاگنویسی فارسی نبود، اما شبکه وبلاگ فارسی را گسترش داد و ابوالبلاگر خوانده شد. ابوالبلاگر تا مدتها مرجع وبلاگنویسی بود و از سیاست و عشق و فرهنگ و هر چه دلش میخواست مینوشت، تا آنکه وارد منطقه ممنوعه شد.
این وبلاگنویس پیشرو در طول سالهای ۸۵ تا ۸۷ با موضعگیریهای بعضاً رادیکال خود، آرامآرام از بسیاری از لینکدانیهای وبلاگها محو و عملاً با بایکوت بسیاری از وبلاگنویسان دیگر روبرو شد.
...
بابک داد که روزهای پیش از انتخابات، بیش از پیش فعال شده بود و به نقد موضع دولت حاکم میپرداخت، بعد از ۲۳ خرداد مجبور به ترک خانه شد و همراه فرزنداناش در خفا زندگی کرده است. بابک داد حتی نتوانست بر بالین برادر بزرگترش، سیفالله داد حاضر شود و در آخرین روزهای عمرش در کنار او باشد؛ چرا که مأموران منتظرش بودند و سیفالله از بابک خواسته بود که خود را به دردسر نیاندازد....
Labels: گزارش