آرش عزیز!
مبارک باشد! دفعه بعد که آمدم واشینگتن، جیم نشویها! باید برویم ستارباکس تقاطع خیابان چهارم و سی، یا اگر دلت خواست همانی که توی خیابان سوم است برویم و دو ساعت به خاطر اینکه مرا سر کار گذاشتی پشت سر هم قهوه بخوری که خوابت نبرد! خلاصه...این جایزه هلمن همت، جایزه همت تو است و تلاشهای خستگی ناپذیرت. همیشه شاد و جایزهگیر باشی! و مردم را لطفا نگذار سر کار!
Labels: آرش سیگارچی