یاد باد آن روزگاران، یاد باد

الان یاد اولین دوسالانه کاریکاتور و کارتون تهران افتادم. یاد دوسالانه‌های بعدی و همایش‌ها...

دلم شدیدا تنگ شد برای آن روزها.

یاد پیتزا پنتری که با علی جهانشاهی که برنده جایزه دوم شده بود و رفتیم همراه یک فروند چترباز که خودش را همینطوری چسباند به جماعت بخیر.

انگار همین دیروز بود. پاییز سال ۷۲.

خلاصه دلم شدیدا برای فضای دوسالانه و همایش و موزه هنرهای معاصر تنگ شده!