امروز جای شما خالی رفتيم يک رستوران ايتاليايی قديمی...ترکيدم. مگر ناهار يک مرحله ای است اينجا، اول پيش غذا...بعد غذای اول، بعد غذای دوم...اگر هم شد الباقی..تازه اوردوور هم بايد می خوردی! ترکيدم!
گاهی وقتها بايد التماس کنی تا نخوری! فعلا که ترازو دارد میترکد، من که هیچ!
خوبی اين سفر اين است که بعد از ۳۰ سال، خالهام را میبينم. شنيدن زبان شيرين فارسی با لهجه ايتاليايی هم خيلی کيف دارد!!!
No comments:
Post a Comment