برادران حمارگونه رجانیوز،

سلام‌علیکم.

طولم به عرض‌تان، اینقدر راحت دروغ نگویید. من حامی خودم هم نیستم، چه برسد به حامی میرحسین موسوی. اگر کارتون کسی را می‌کشم، کارم این است، نه از سر علاقه است و نه از سر تنفر. البته مسخره کردن را دوست دارم، به ویژه وقتی سواران بر شمایان را می‌کشم. البته مراقب باشید، می‌گویند تمساح از گوشت حمار خوشش می‌آید.

دفعه بعد که خزعبلات گفتید و مرا حامی کسی خواندید، بدانید که علوفه وارداتی از چین، مسموم بوده و هذیان گفته‌اید.

پدرتان را سلام برسانید.

زیاده طولی نیست.

نیک آهنگ

محمود عزیز در نقد کار اخیر من، به عدم استفاده از عناصر هنری پرداخته که کاملا درست می‌گوید. یکی از المان‌های کار اخیر، نقاشی میرحسین موسوی است که به کارتون من آسیب رسانده است. من متاسفانه فراموش کردم بنویسم که این کار اثر اوست. اما چون میرحسین نقاش معروفی هم هست، حدس زدم همه متوجه می‌شوند. از این باب از خوانندگان عزیز روزآنلاین و مخاطبان محترم کارتون عذر می‌خواهم.

برای آنکه دچار سو تفاهم نشوید، دور اثر هنری میرحسین را با دایره آبی رنگ مشخص کرده‌ام.

مجددا باز از بی‌هنری‌ام عذر می‌خواهم!

Labels: کارتون، فرجامی

دوست عزیزم محمود فرجامی، در نقدی، کار «مزخرف» اخیرم در مورد میرحسین موسوی را نقد کرده و پس از توضیحاتی از من خواسته کارم را از نظر تکنیکی تقویت کنم.

از آقای فرجامی ممنونم و فقط یادآوری می‌کنم که کار سرسری اخیرم البته از نظر فرم و محتوا خیلی بدتر از بسیاری از کارهایی نیست که در باب آقای احمدی‌نژاد و جناح حاکم کشیده‌ام. می‌اندیشم تیغ نقد آقای فرجامی چرا در آن روزگار کند بوده است؟ احتمالا آن کارها حساسیتی بر نیانگیخته تا نقدی استوار بنویسند.

بار دیگری که مورد عنایت ایشان و سایت آی‌طنز قرار گرفتم، مربوط بود به کارتونی دو قسمتی که از میرحسین موسوی کشیده بودم. قاعدتا مرور کارهای مزخرف اخیرم مرا به این نتیجه می‌رساند که حساسیت دوستانی که جانب جنبش را گرفته‌اند از باب تکنیکی وقتی بالا می‌زند که کارتونی اندکی تند در مورد بی‌عملی و سکوت و بی‌برنامه‌گی میرحسین موسوی می‌کشم.

من به هیچ وجه متوجه نمی‌شوم چرا حساسیت والای هنری دوستان به هنگام دیدن کارهای دیگر بالا و پایین نمی‌شود؟ یا اینکه در سایت‌های‌شان اگر کاری هم باشد که در شرایط اعتدال می‌پسندیدند، به هیچ عنوان منعکس نمی‌شود و نمی‌بینند.

طبیعتا بخش‌های منطقی انتقاد آقای فرجامی از من و کار من، شایسته توجه است. حتی بخش‌هایی که غیر منطقی و شخصی و از سر عناد و نه هواخواهی برای ثبت در حافظه کاربرد خودش را دارد تا روزی دیگر بیاندیشم و ببینم شاید درست گفته باشد و شاید هم نه، اما «کانتکست» بحث جناب ایشان و زمان‌بندی نقدشان، مانع نمی‌شود تا از میان کل «شوخ»‌های مطلب، لکه‌های پاک را هم نبینم.

از ایشان بابت لطف‌شان ممنونم و قول می‌دهم کارتون‌های بعدی‌ام از میرحسین و کسانی که مورد علاقه‌شان هستند با تکنیک و اجرایی بسیار بهتر تقدیم شود تا لا اقل این بخش خواسته‌شان اجابت شود، اما از باب محتوا قول می‌دهم شاهد مطلبی دیگر از ایشان باشیم، لابد از زاویه‌ای دیگر.

برای «وراندازی» مدتی در واشینگتن خواهم بود. ما که اهل براندازی نیستیم، هر چقدر هم که ملاحسین شریعتمداری حرف‌های "زراندود" با کسر "ز" بزند، ما تحویلش نمی‌گیریم.

فعلا در ولایات شمالی داریم هوا می‌خوریم، اما چون ذهن توطئه یاب‌تان ممکن است قلقلک شود، عرض شود که سازمان حقوقی کارتونیست‌ها که بنده عضو هیات مدیره‌اش هستم اینجاست و مدتی اندکی جدی‌تر به امور کارتونیست‌ها خواهم پرداخت.

دلم می خواهد بتوانم در کنار این مسوولیت و کار، با کارتونیست‌های قدیمی مثل "الیفنت" گفتگو کنم و مخاطبان ایرانی با تحول کارتون مطبوعاتی آشنا شوند.

اگر هم وقت شد، سر می‌زنم به تحریریه‌های روزنامه‌های مختلف برای تهیه گزارش‌های ویدیویی از کار جماعت خبرنگار. ببینیم می‌شود یا نه؟

Labels: واشینگتن دی‌سی