اولا مسابقه زمانی که پدرخوانده داشته باشد، طفل حرام است. متولی با کسی "تلاقی منافع" با کاندیداها دارد، متفاوت است. فرق هست ميان کسی که مسوولانه با ماجرا برخورد می​کند تا کسی که می​خواهد همه چيز به نامش ثبت شود، آن هم به هر قيمتی.

ثانیا، مسابقه وبلاگستان فارسی آن گاه می​تواند منطقی باشد که داوران، با شفافیت نتایج را ارزیابی کنند نه آنکه این احساس به تو دست دهد که کاسه​ای زیر نیم​کاسه است.

ثالثا، نحوه اطلاع​رسانی، ساز و کار داوری، نحوه تحلیل آرا، و در پایان احترام به خواست افرادی که از روز اول خواستار خروج از رقابت بوده​اند چگونه است؟ اگر کسی بنا به دلایلی هر چند غیر منطقی تمایلی به حضور نداشته باشد، آیا اصرار به نگه داشتنش دموکراتیک است؟ آیا وبلاگستان که ظاهرا قرار بوده دموکراتیک باشد، با زوری کردن برخوردها برای تامین منافعی کوچک و زودگذر، دچار انحراف نشده است؟

می​پندارم مسابقه خوب، مسابقه​ای است که دو بخش داشته باشد. یکی آنکه خود طرف، اطلاعات وبلاگش را بفرستد و درخواست شرکت کند، و بعد فهرستی طويل وجود خواهد داشت و از بينندگان از ميان آنها تعدادی را بر خواهند گزيد که به مراحل بالاتر خواهند آمد.

در مرحله بعدي، داوران بنا به معيارهای مصوب که از قبل به همه شرکت کنندگان هم اعلام شده، رای خود را خواهند داد. در عين حال، رای مردمی هم سرجايش خواهد بود و منتخب وبلاگ​ها هم با رای مراجعه کنندگان برگزیده خواهد شد.

اين تازه پيشنهاد يک نفر بود، مطمئنا از ميان وبلاگ​نويس​ها و وبلاگ​خوان​ها تعداد بسياری نظر بهتر می​توان گرفت و مسابقه​ای واقعی برگزار کرد.

پارسال سر ماجرای مسابقه وبلاگ ژورناليستي، بحث​های فراوانی در گرفت. معيار چه بود؟ نحوه داوری و ... نامشخص بود.
به نظر من زمانی يک مسابقه، واقعا "مسابقه" است که هم برگزار کننده​اش مشروع باشد، هم داورانش و در عين حال معيارهايش حداکثری، شفاف و دموکراتيک باشد نه حداقلي، نامفهوم و ...

تکمله:

چرا از وبلاگ​نويسان معيار​های خود را در مورد "وبلاگ برتر" به بحث نمی گذارند تا از این طوفان ذهنی بزرگ​تر نکات بیشتری استخراج و نهایتا مورد استفاده برگزار کنندگان رقابت​های بعدی قرار گیرد. به نظر من يکی از بهترين برگزار کنندگان می​تواند "راديو زمانه" باشد. چرا؟ چون اولين رسانه فراوبلاگی وبلاگستان فارسی است، و ۹۰٪ اعضايش وبلاگ​نويس هستند، منتهی! شرط لازم و شايد کافی بايد اين باشد که خود اعضای هيات داوری نبايد شرکت کننده يا مناسبتی با نامزدهای نهايی داشته باشند. به عنوان مثال، وقتی بعدها معلوم شود که داور مسابقه با يکی از نامزدها رفته بيرون ناهار خورده و مراوده داشته، اسمش را چه می​توان گذاشت؟ لا اقل از الان می​توان شرط و شروط محکمی گذاشت! و در ضمن کسی هم از اعضای راديو زمانه نمی​تواند در بخش مورد سنجش، نامزد شود و شرکت کند!