مرحوم دکارت چند صد سال پیش فرمود: "می اندیشم، پس هستم." دستش درد نکند، پدر ما را به خاطر همین جمله فلسفی ابتکاری اش در آوردند!
آقاجان، غلط کردیم! ما از اول نباید می اندیشیدیم، تا ثابت کنیم که هستیم یا نیستیم.
مگر یک اندیشه خالی می تواند چیزی را حل کند، کوهی را جابجا کند و ..
از من نشنیده بگیرید، ولی می تواند.
ولی من اعتراف می کنم، پس هستم!
زدم توی خال، نه؟