یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Tuesday, September 14, 2004
چو دزدی با چراغ آید، گزیده تر برد کالا-۱
برایم جالب است، ایران را بی آب می دانیم، و خیال می کنیم تنها راه حفظ آب های هرز و سیلاب ها سد سازی است. از آن بدتر نمی دانیم که کشور ما که سر منشاِ قنات است، امکان دیگری هم برای ذخیره سازی آب دارد!
راستش می دانیم، ولی مگر شرکت های مهندسی مشاور سودشان در سد سازی نیست؟ مگر مقامات محترم در طول تاریخ از سود پروژه ها چیزی نصیبشان نشده است؟ پس مرگ بر روش های دیگر!

چند سال پیش برای خاتمی،همان رییس جمهوری خودمان! توضیح می دادم که در جاهایی که امکان ساختن سد وجود ندارد باید از روشی دیگر استفاده کرد، که کارشناسانش هم با آن آشنا هستند که در ایران با نام "آبخوانداری" معروف شده. در این روش سیل های مقطعی و موسمی و در مناطق حاشیه بیابان را می توان جذب زمین کرد و سطح آب زیر زمینی را بالا برد. ازآن جالب تر هزینه کم و امکان ایجاد اشتغال این روش است، که با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی ایران تا ۴۲ میلیون هکتار قابل گسترش است و به ازای هر ۴ هکتار یک نفر شاغل خواهد شد. نکته بعدی اینکه این روش ایرانی است و کشورهای دیگر دارند آن را از ما می آموزند! نمونه اش هم در فارس است.

زمان گذشت، ده ها کارشناس دور هم جمع شدند تا از منافع دزدان دفاع کنند... و او را توجیه کنند!
امروز هم این روند ادامه دارد