سالها پیش، وقتی زمینه های راه اندازی سازمان بهینه سازی مصرف سوخت مطرح شد، می شنیدیم که روزی خواهد رسید که پولی برای خرید بنزین از خارج نخواهد ماند.باورمان نبود که آنروز، اینقدر نزدیک باشد.سخنان
بیژن نامدار زنگنه در مجلس را خوانده اید؟ فکرش را بکنید، با افزایش قیمت نفت، در یک جا خوشحال می شویم، و از طرف دیگر عزادار!این ماجرا شوخی بردار نیست! ذخایر بنزین کشور در وضعیتی بحرانی است و شاید نتوانند فراتر از تولید کشور نیاز شهروندان را تامین نمایند.
کشور ما در هفت سال گذشته آنقدر درگیر مسائل سیاسی بوده است که از این مهم بشدت غافل مانده اند.یادم است دو سال پیش سوالاتی را نزد چند تن از صاحب نظران سیاسی که تصادفا نماینده مجلس هم بودند مطرح کردم، یکی عضو هیات رئیسه بود، دیگری عضو کمیسیون امنیت ملی، یکی هم مشاور اقتصادی سابق یئیس جمهوری. سوالاتم این بود:
۱- آیا کاهش مصرف سوخت در کشور توجیه امنیتی برای کشور دارد؟
۲-آیا وا قعی شدن قیمت سوخت می تواند در بهینه شدن مصرف آن موثر باشد؟
۳- آیا با بهره گیری از گاز طبیعی و جایگزینی آن به جای بنزین، می توان در دراز مدت بر مشکلاتی که در آینده ای نزدیک با آن روبرو می شویم، فائق آییم؟
جالب اینجا بود که جوابی نداشتند!
با یکی از تئوریسین های دوم خردادی تماس گرفتم، و سوالاتم را برایش فکس کردم. جوابی نداشت.
ما همیشه آموخته ایم که تقصیر را بر گردن قدیمی ها بیاندازیم، ولی آیا نمایندگان طرفدار اصلاحات، نگاهی اصلاح طلبانه به مقوله ای به این مهمی داشتند؟در دنیا، طرفداران رفرم، نگاهی سبز به همه چیز دارند. آیا این گروه حاضر بودند خودرو های کم مصرف سوار شوند یا پژو پرشیا چشمانشان را گرفته بود؟
وزیر نفت بر نقطه ای حساس دست گذاشته: کمبود بنزین بحران ساز است. باید با نگاهی دقیقتر به بهینه سازی مصرف سوخت نگریست.
امروز دیر است و فردا دیرتر.