ما آدم های عجیبی هستیم. ما ایرانی ها خیلی راحت شاد می شویم و در یک چشم به هم زدن، غمگین.
غم را خیلی راحت می پذیریم ولی گاه از شادی بیمناکیم. گویی شادی گناهی نابخشودنی است.
باید تا مدت ها مالیات لحظه های شادی و خوشحالی مان را بدهیم.
ای دو صد لعنت بر این روال!
عیب از خود ماست!
احتیاج به ژن درمانی داریم!