یکی از تنبلی های من، بیدار شدن وقت سحر است. آخر خیلی زور دارد! ولی گاهی وقت ها آدم به هر دلیلی بیدار می شود و ساعت را نگاه می کند و می بیند که باید هم به مرکز هنرهای تجسمی( دستشویی!) سر بزند، و هم جبران مافات کند!
الآن هم جای شما خالی( البته برای قسمت دوّم که سحری خورده ام!) جبران مافات صورت گرفته و تا دو ساعت دیگر که باید سر کار بروم، مشغول وبگردی خواهم بود.
در ضمن، بدترین مشکل آدم روزه در اینجا، بوی بد دهان است! که عزیزان در تهران به آن افتخار هم می کنند! و اینجا با لطایف الحیل باید رفع شود!
در ضمن دوستان خیلی خوبم وقت اذان مغرب از گرسنگی نجاتم دادند! خداوند خانواده آقا مرتضی را خیر دهاد! فرنی موقع افطار، آنهم در قلب سرزمین کانادا!