یادتان میآید؟ آن روزی که خاتمی صحبت از گفتمان و جامعه مدنی میکرد؟ ما با گفتمان مخالفانمان را تبدیل به منتقد، و منتقدان را تبدیل به دوست خواهیم کرد.
سخن زیبایی بود.
امروز کجاییم؟ خیل روزنامهنگارا ن غیر حزبی اصلاحطلب که چوب حمایت از خاتمی را خوردند و زندگیشان به هم ریخت، امروز کجایند؟
بعد از هفت سال، الآن بسیاری از دوستان خاتمی به منتقدان او تبدیل شدهاند، البته نهآنانی که سمت دولتی دارند یا بابت ارتبطشان به پولی رسیدهاند...آنها که دوستان خوبی هستند و ماندهاند.
آنها که با اعتقاد از اصل اصلاحات دفاع کردند و حرفهای غیر قابل فهم خاتمی را برای مردم ترجمه میکردند، امروز دوستان قدیمی خاتمی نیستند.
دانشجویانی که جانشان را برای دفاع از اصلاحات میدادند، امروز دوستان خاتمی نیستند.
چرا؟
خاتمی نه تنها دشمنان را به منتقد و منتقدین را به دوست تبدیل نکرد، بلکه دوستان واقعیاش را هم از دست داد.
آیا سالها بعد تاسف این را خواهیم خورد که قدر خاتمی را ندانسته ایم، یا خاتمی تاسف خواهد خورد که قدر حامیانش را ندانسته است؟
بگذار آنان که خاتمی را چون پدر میخواهند و او را چنان توجیه میکنند، به این رابطه پدر-فرزندی ادامه دهند. خاتمی حداکثر دوست ما بود. امروز دیگر دوستش نیستیم. ولی هنوز دشمنش نشدهایم.
آیا آن روز هم خواهد آمد؟