من عادت دارم به زمین و زمان گیر بدهم، ولی نوبت خودم که میرسد، کمتر تند میشوم.
راستش، هر وقت کارم در جایی نسبتا مطرح چاپ میشود، احساس غرور احمقانهای میکنم.
شاید رسیدن به چنین درجهای مهم تلقی شود، ولی هدف من این نیست.
این غرور کاذب به قدری مرا راحت از هدفم دور میکند که حد ندارد!
یک بار مطرح شدن یا رسیدن به جایگاهی بلند، هنر نیست!
حفظ آن است که کار را دشوار و مهم میکند!
اگر توانستم هم جایگاه را محکمتر کنم و هم امکان مناسبی برای دوستانم و هموطنانم فراهم سازم، شاید کاری در خور کرده باشم، وگرنه، هیچ افتخاری کسب نشده است!
I really mean it from the bottom of my heart.
I just don't mention it.