یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Friday, January 14, 2005
نامه‌های همکاران باحال
یکی دو ساعت پیش، صدای دینگ کامپیوتر درآمد، و مژده رسیدن یک نامه را داد. نامه از مت دیِ‌ویز، کاریکاتوریست و برنده جایزه پولیتزر کاریکاتور مطبوعاتی پارسال آمریکا بود. سه سال پیش وقتی مهمان کانادایی‌ها در کنفرانس مشترک‌شان با آمریکایی‌ها بودم، همراه مت و کل، کاریکاتوریست معروف مجله اکانامیست، برای خوردن غذای ایرانی به رستورانی در شمال تورنتو رفتیم.
اینقدر به آنها چسبید که حد ندارد! "مت" تا دلتان بخواهد شلّه زرد و کباب کوبیده خورد!

او الآن رئیس انجمن کاریکاتوریست‌های مطبوعاتی آمریکا است، و خیلی مایل به ایجاد ارتباط میان کاریکاتوریست‌های کشورهای مختلف، به عبارتی می خواهد گفتگوی تمدن‌ها را در معیاری منطقی و خالی از خالی‌بندی پیش ببرد. از دو سه سال پیش، کاریکاتوریست‌های این طرف آب، توجه دو چندانی به کاریکاتور مطبوعاتی ایرانی کرده‌اند.

کاریکاتور در کشور ما چند سالی به خاطر فضای مطبوعاتی بعد از دوشم خرداد، جدی شد، ولی با کاهش آزادی و تنیده شدن خطوط قرمز معلوم و نامعلوم، روند آماتوری شدن را از پی گرفت. در همان سه سال، بسیاری جذب این عرصه شدند، و می‌شد آینده‌ای درخشان و پر از رقابت را پیش‌بینی کرد، که اجل مهلت نداد.

فکر می‌کنم ارتباط دوباره با انجمن‌های حرفه‌ای، اگر هم به نفع آنها نباشد، به ضرر ما نیست، و با شرکت در همایش‌هایشان می توانیم تجربیات بیشتری به همکاران خود منتقل کنیم. باید دید می‌توان سهمیه‌ای از "مت" برای شرکت بر و بچه‌های ایرانی در همایش‌های بعدی،گرفت؟
نوشته شده در 1:53 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|
1 Comments:
Anonymous Anonymous said...
salam
in this post may be there is a misspelling.
you meant to write a'jal which begins with alef and not ain.
a friendly reminder for a good artist
6:00 PM  
Post a Comment
<< Home