یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانههای مشابه، حرام است
Saturday, February 19, 2005
خدا حافظ استاد شجریان و غیره
دیشب حالم به هم خورد. اصلا شجریان آنی نبود که می‌شناختم. شاید تنها فایده حضور دیدن او بود بعد از سال‌ها. نه سلامی به جمع کرد و نه علیکی گفت. قبل از آنتراکت، اجراها باحال‌تر بود و در قطعه‌ای که پدر و پسر-همایون- با هم همنوا می‌شدند، می‌شد به آینده موسقی فلک‌زده سنتی ایرانی امیدوار بود. در نیمه دوّم برنامه اگر می‌توانستم از سالن بیرون بروم، حتما این کار را می‌کردم.امّا مجبور بودم به خاطر لطف دوستان تحمل کنم.
البته از کمانچه زدن کلهر باید تعریف کرد؛ انگار داشت با کمانچه عشق‌بازی می‌کرد...آنهم جلوی چشم مردم!
نکته مثبت حضور برای من این بود که توانستم بعد از مدت‌ها طرحی بزنم ، آنرا هم از حسین علیزاده کشیدم. بد در نیامد.
بعد از کنسرت، با بر و بچه‌ها رفتیم شام خوردیم که آنجا کمی بهتر بود و غم تحمل برنامه بی‌بار گروه اساتید را اندکی فراموش کنیم. انگار وقتی آدم سیر می شود، یادش می رود که چقدر از دست شجریان و الباقی زورش گرفته....
البته از کمانچه زدن کلهر باید تعریف کرد؛ انگار داشت با کمانچه عشق‌بازی می‌کرد...آنهم جلوی چشم مردم!
نکته مثبت حضور برای من این بود که توانستم بعد از مدت‌ها طرحی بزنم ، آنرا هم از حسین علیزاده کشیدم. بد در نیامد.
بعد از کنسرت، با بر و بچه‌ها رفتیم شام خوردیم که آنجا کمی بهتر بود و غم تحمل برنامه بی‌بار گروه اساتید را اندکی فراموش کنیم. انگار وقتی آدم سیر می شود، یادش می رود که چقدر از دست شجریان و الباقی زورش گرفته....
15 Comments:
روزگار سپری شده
June 2004July 2004
August 2004
September 2004
October 2004
November 2004
December 2004
January 2005
February 2005
March 2005
April 2005
May 2005
June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
July 2010
September 2010
October 2010
November 2010
December 2010
February 2011
March 2011
April 2011
May 2011
March 2012
December 2012
خواندنیها
آذرآرش سبحانی
آرش سیگارچی
آزادنويس
آسیه امینی
ابراهيم نبوي
بلوچ
بهزاد افشاری
منو بیلی
پرستو دوکوهکی
پژمان اکبرزاده
پرشین کارتون
پویان
ترانه علیدوستی
پینکفلویدیش
حامد قدوسی
حسن سربخشیان
حنیف مزروعی
خُسن آقا
خط قرمز
رویاهای گمشده
زيتون
ژیلا بنی‌یعقوب
سام خسروی
سر به هوا
سرزمين رويايی
سیبستان
شهرام شريف
عباس عبدی
عباس معروفی
علی‌رضا رضایی
علی گرجی
فانوس خیال
ف.م. سخن
فرید مدرسی
کلاغ سفید
کمانگیر
گوشزد
لگو ماهی
محمد مجابی
محمد طاهری
محمود فرجامی
مسعود بهنود
مسعود سفیری
ملا حسنی
ملکوت
مهار بیابان زایی
نازی کاویانی
نفیسه مطلق
هادي خرسندي
هادي ناصری
هومن شهبندی
يك پزشك
یونس شکرخواه
در مملکتی که یک کارتونیست زپرتی‌اش که چهار سال توی چهار تا روزنامه‌ی زپرتی‌تر کاریکاتور کشیده هیچ کس را پشم خود هم حساب نمی‌کند، از آدمی که چهل سال برای دل خودش و مردم خوانده چه انتظاری داری، همین که تا حالا ادعای خدایی نکرده باید ازش ممنون بود.
شجریان بدون تردید بهترین خواننده سنتی ایران است، ولی بگذار طرفداران موسیقی سنتی دلشان به همین خوش باشد و هیچوقت انتظار بهتر شدن آنرا نداشته باشند.حد پیشرفت موسیقی سنتی کجاست؟
فریاد
گرچه از یکی دو تا آهنگ لذت بردم، ولی ارادتم به استاد بیشتر از این حرف‌ها بود که حالم گرفته شود. آنقدر از اجرای بعد از آنتراکت بدم آمد که نمی توانم به زبان ساده بیان کنم.
اظهار نظر در باره موسیقی را به بزرگتر ها بسپارید
اظهار فضل در باره موسیقی را به اهل آن بسپارید
اطلآ من وقتي کاريکاتورهاي تو را
مي بينم اسهال خوني مي گيرم