پدر! تو به من آموختی که اسیر باشم! مرا به زور مجبور می کردی که موقع اذان بیدار شوم و نمازم را بدون علاقه بخوانم. پدر دوران نوجوانی ام را نابود کردی، به بهانه اینکه بچه مسلمان باید بود...پدر! به خاطر انتقاد ازاوضاع، تنبیه، محرومیت، تبعید از خانه و فشار را تحمل میکردم...
مادر، تو فقط توجیهگر کارهای پدر بودی، زورت به او نمیرسید و گاه من ابزار مبارزه تو مىشدم. مادر! تو هم جوانی مرا نابود کردی! امید را کشتی و در مقابل انتخابهای من ایستادی، تا در بحران مشروعیت اسیر خواست تو شوم...
پدر، مادر، شما نمونه کامل حکومت بودید!
پدرها و مادرها! نسل ما قربانی شماست...از آن بدتر، خود شما قربانی نسلهای قبلی هستید...
پدرها و مادرها، تا کی باید شما را الگوی خود قرار دهیم؟
پدرها و مادرها! خرابی ایران امروز تقصیر دشمن نیست! شما از هر دشمنی بدتر بودهاید! وای به حال فرزندان ما اگر چون شما باشیم...
پدرها، مادرها، شما مقصرید!