بازی انتخابات به سمتی رفت که قدرتطلبان مشارکتی می خواستند برود. شکی نیست که فشار جماعت روی معین کم نبوده است. از الآن معین هم بازیچه مشارکتیها است و هم کسی که بدون امتیازگیری، حکم حکومتی را پذیرفته. نوعی چوب دو سر طلا.
روند حفظ قدرت جماعت زیادی عملگرا و پراگماتیست مشارکتی نوعی عشقبازی دردناک سیاسی است، و من دیگر این حزب را بصوت "مقاربت" میبینم، نه مشارکت. فقط اشکال کار اینست که مشارکتیها دوای لازم برای رفع درد ناشی از ماتحت تاثیر قرار گرفتن را نخواهند داشت.