امروزباز هم به یادم آمد که به نظر دیگران احترام بگذارم و رای آنها را قبول کنم . دموکراسی یعنی این . اما دوستی بالاتر از این حرف ها است . مدت ها بود که با این قضیه رای ندادن مخالف بودم اما امروز وقتی نظر برخی از بچه های تحریمی را از نزدیک شنیدم برایم قابل باور شد یا در واقع پذیرفتم . آقای کوثر که برایتان احترام زیادی قائلم امروز دریافتم که چه قدر دور از خانواده بودن سخت است به همین خاطر خیلی از مواردی که شما در این مدت مطرح کردید را درک کردم . با این که از کابوس برگزیده شدن احمدی نژاد ساعت ها است که تمام ستون تنم و ذراتش می لرزد . موفق باشید .
آقاي كوثر، احتمالا اگر راي ميدادي به معين راي مي دادي. كسي كه من او را به عنوان بدترين گزينه در نظر گرفته ام. ولي خدا شاهد است كه از راي ندانت ناراحتم. بحث مشروعيت و اين حرفها نيست. خودم را به زور قانع كردم كه راي بدهم. مي دانم چقدر ناراحتي و اين مرا هم غصه دار مي كند. دوست دارم كه شاد و راضي و موفق باشي. شيريني هاي واقعي احساس كني در كنار خانواده!
آقای کوثر این نتخابات که گذشت. و مردم هم شکر خدا به آزادئ و دموکراسی علیه دیکتاتوری رای دادند تا ثابت کنند که چاره در بزدل بودن نیست. و این عرصه مرد میخاهد. نه کسانی که با دوبار کتک خوردن قید همه چیز را میزنند. رای ندادن و مسکوت ماندن احساس شیرینی نیست. به قول بچه ها کار تنبل هاو بزدل هاست. پس براسی ضعیف بودنتان دلیل نتراشید. مرد باشید و قبول کنید که مردانه ایستادگی نکردید.
یار دبستانی عزیز، من بزرگ شدم و در حد دبستان نماندم. اگر خدا کمکت می کرد و دانشگاه قبول یشدی شاید بهتر فکر می کردی. در ضمن، من به خاطر کتک در نرفتم، کتکهایی که من خوردم عمرا تحملش را تو امثال تو داشته باشید.
در ضمن، من به خاطر کتک در نرفتم، کتکهایی که من خوردم عمرا تحملش را تو امثال تو داشته باشید.