یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Wednesday, August 24, 2005
بازی‌های معنی دار- خود ارضایی دردناک راستی‌ها
وقتی محافظه‌کاران از خودشان می‌ترسند
الیاس نادران سال‌ها معاون پارلمانی سپاه بوده است. کسی که باید استاندارد‌های خاصی داشته باشد تا به چنین درجه‌ای برسد. او کسی است که قبل از انتخابات در باره خانواده هاشمی حرف‌هایی زد که کسی جراتش را نداشت.

حالا او در باره پورمحمدی نمی تواند حرف بزند! او را تهدید کرده‌اند که چنین می‌کنیم و چنان. طرف هنوز رای اعتماد نگرفته ترسناک است، چه برسد به اینکه رای اعتماد هم به او بدهند.

سال ۶۸ هم وقتی مجلس می‌خواست صلاحیت فلاحیان را بررسی کند، ابراهیم اصغرزاده جزو معدود کسانی که بود که او را زیر سوال برد، به مجرد پایان مجلس سوم، اصغرزاده دستگیر و به قول بعضی‌ها، نامش "صغرا" شد.

همین که الیاس نادران که خود واقف به شرایط جذاب و آرامش بخش زندان سپاه بوده است، ترسیده و حرف‌هایش را در صحن علنی نمی‌زند و فقط می‌گوید تهدیدش کرده‌اند تا مدتی برای خودش زمان بخرد، خیلی جای حرف دارد.

وقتی پیه این جماعت به تن‌خودشان می‌خورد می فهمند غیر خودی‌ها چه کشیده‌اند.
تازه الآن شانس آورده‌ایم که این جماعت از طریق انتخابات به قدرت رسیده اند، وگرنه اگر می‌خواستند با برکناری هر رییس دولتی که بر سر کار می‌آمد- ازطریق قانونی همین مجلس و یا از طریق کودتای نظامی، کمی بدتر از اشغال فرودگاه- حاکم شوند، دیگر به صغیر و کبیر و رحم نمی‌کردند.

وقتی می‌خوانم تاج زاده در مصاحبه با روز به توجیه کردن افتاده، و یادش می رود که خودش سال‌ها معاون سیاسی وزیر کشور بوده و حد اقل باید بداند از اطلاعات چگونه برای پیش‌بینی رای سراسری استفاده می کنند، می‌گوید که نمی‌دانسته اند که ممکن است کروبی رای بالایی بیاورد، و آخر سر باز همان حرف تکراری شکایت از تحریم کنندگان را می زند، خنده‌ام می‌گیرد. طرف هیچ محاسبه درستی از رای مهر‌علیزاده نداشته، نمی‌دانسته که کروبی در چه موقعیتی خواهد بود و حد اکثر حواسش متوجه لاریجانی و قالیباف است، معلوم است که باید هم منتظر شکست حزبش باشیم. اینان شطرنج بازانی هستند که بعد از پایان بازی تازه می فهمند باید سراغ کدام واریاسیون می رفتند. نه تنها استراتژی مشخصی نداشتند، تازه بعد از دو بار شکست در شوراها و مجلس به فکر تغییر روند بازی نیافتاده اند.

بر پایه همان حرف‌ها، اگر باورشان بود که کروبی رای بالاتری می آورد، بعد از رد صلاحیت معین، آیا حاضر بودند پشت سر او جمع شوند؟ مطمئنا حکومت می‌دانست دارد چه کار می کند، هم رای معین را شکست و هم رای کروبی را.

البته مساله چو حل گشت آسان شود، ولی کسانی که خود را خداوندگاران تحلیل سیاسی می پنداشتند و خیال می‌کردند مردم هم باید دنبال آنها بروند، چرا کمی به مغز خود فشار نمی آورند که بفهمند مشکلشان از کجاست؟