یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Thursday, November 17, 2005
بزرگداشت يکی از برترين​های کاريکاتور ايران

روز چهارشنبه گذشته، در کنار دوسالانه کاريکاتور تهران، از يکی از برترين​های تاريخ کاريکاتور معاصر اين مرز و بوم تجليل شد. غلامعلی لطيفی از زمان مصدق کاريکاتور می​کشيده و هميشه يکی از پويا ترين هنرمندان مطبوعاتی ايران بوده است. در اوائل انقلاب، با کارهايش در هفته​نامه آهنگر آشنا شدم، و آثارش را همچون کارهای احمد سخاورز، بهمن عبدي، ايرج زارع و ... دنبال می​کردم. متاسفانه بعد از اتفاقات سال​های ۶۰، کم کم از عرصه مطبوعات کنار رفت ولی به تصويرسازی کتاب​های کودکان پرداخت.

شايد شاخص​ترين نکته​ای که در باره​اش شنيده​ام، ايستادگی​اش مقابل سيستم استثماری توفيق بوده است. او و گروهی از نويسندگان و طراحان ديگر به خواندنی​ها رفتند و بعد از آن هم با راه افتادن مجله کاريکاتور "محسن دولو" به اين نشريه پيوستند.

جالب اينجاست که بعد از راه اندازی گل​آقا، جماعت جدا شده از توفيق هنوز غير خودی محسوب می​شدند. با اين حال هميشه در میهمانی​های سالانه آنها را می​ديديم. مساله جالب ديگر در مورد لطيفي، محل تولد اوست. او متولد باکو است. باکو شهری است که صد سال پيش نشريه "ملانصرالدين" در آن چاپ می​شد و کاريکاتور از طريق آن به ايران وارد شد. سوژه​های اصلی اين نشريه، مسائل سياسی و اجتماعی ايران بود و دو کاريکاتوريست آلمانی​الاصل ملانصرالدين، به نحوی پدران کاريکاتور ايرانی محسوب می​شوند. با این حساب خدمات شهر باکو به کاریکاتور ایران کم نبوده است!

خبر کامل​ را اینجا و اینجا بخوانید
نوشته شده در 3:52 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|