چرا اينقده زياد می​نويسی؟
نيکان: خفه​ام کردی!
نيک​آهنگ: چه مرگيته؟
نيکان: نکبت! چقدر می​نويسی؟چقدر خودنمايی؟
نيک​آهنگ:چی؟
نيکان: می​خوای چيو ثابت کنی؟ مي​خوای پوز کيو بزنی؟
نيک​آهنگ: پوز خودمو!
نيکان: اين عقده خود کم پوز زنی تو کی می​خواد برطرف بشه؟
نيک​آهنگ: هيچوقت!
نيکان: تو اسهال قلمی گرفتی! چی تو غذات ريخته بودن؟
نيک​آهنگ: احتمالا آلو! ولی خدا رو شکر تساهل نگرفتم! وگرنه می​رفتم تو مايه صيغه و صيغه مبالغه و لندن و ...
نيکان: خجالت بکش! چرا پای اونو مياری وسط؟
نيک​آهنگ: اون که هميشه اون وسط مسطا هستش...خير الامور اوسطها...
نيکان: حالا جواب منو ندادی! چرا اينقده زرت و زرت می​نويس؟
نيک​آهنگ: حال می​کنم! همين!
نيکان: چرا از بقيه ياد نمی​گيری ابله​جان؟
نيک​آهنگ: مجسمه بلاهت عزيز، به من چه بعضی​ها دچار يبوست مزمن بلاگی هستن، هر کسی کار خودش، بار خودش...
نيکان: اه! شد يه دفعه تو جواب ندی؟
نيک​آهنگ: نچ!
نيکان: حالا واقعا می​خوای چيو ثابت کنی؟
نيک​آهنگ: بابا تو انگار درگيری داری! آقاجون، به جای اينکه بيام يه مطلب طولانی بنويسم و همه چيزو توش جا بدم، ميام کلی مطلب کوتاه کوتاه می​نويسم، که توی هم قاطی نشن، اين يکي، در ثاني، مگه قرار نيست وبلاگ محل"هر چه می​خواهد دل تنگت بگو" باشه؟
نيکان: گفتن ميشه هر چی دلت خواست بنويسي، ولی تو انگاری زيادی دلت تنگه!
نیک​آهنگ: آی گفتی...
نیکان: بی​خیال، الانه که بزنی زیر گریه...مرد گنده، اشکش دم مشکشه...
نیک​آهنگ: مرده شورتو نبرن...زدی تو ذوقم...
نیکان:غلط کردم! ببین، شنیدی عشرت شایق چی گفته؟ ضعیفه گفته"اگر در استاديوم‌ها آقاياني باشند كه ما را ببينند، عشق كنند و رعشه پيدا كنند، به اعتقاد من گناه دارد و نبايد شرکت کرد
نیک​آهنگ: هه هه هه هه...هاهاهاهاها...بابا ین دیگه نوبرشو آورده...اولا من نمی​دونم با دیدن عشرت خانم، کی رعشه به اندامش می​افته؟ شاید می خواد ببینه مظنه چقدره که خودشو انداخته وسط!
نیکان: بابا گناه داره.
نیک​آهنگ: گمونم توی مجلس همه رو حشری کرده که داره ورزشگاه رو قیاس می​کنه با جمع​های دیگه مردونه!
نیکان: استغفرالله!
نیک​آهنگ: آخه جون من کی ممکنه با ديدن اون رعشه به اندامش، بخصوص مرکز لهو و لعب بيافته؟
نيکان: دست بردار! بس کن! زشته!
نيک​آهنگ: بابا خودت بحثو پيش کشيدی!
نيکان: عجب غلطی کردما!

اين بحث هنوز در جريان است...