یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Sunday, January 15, 2006
در حاشیه سوال اساسی آسیه امینی

همین چند وقت پیش بود که نتیجه یک تحقیق پزشکی در مورد وضعیت هورمونی هنگام عاشق شدن افراد را اعلام کردند.
ماجرا از این قرار بود که در مدت زمان ارتباط آتشین زن و مرد میزان ترشحاتی خاص بالاتر می‌رود و بتدریج با گذر زمان کاهش می‌یابد، به عبارتی انگار با تمام شدن "عسل" بالای بشکه و رسیدن به واقعیت زندگی، طرفین فقط به همدیگر عادت می‌کنند.

اگر چنین چیزی صحت داشته باشد، پس عاشق شدن دوباره افراد شاید نیاز طبیعی‌شان به هورمون مورد نظر باشد که تدریجا کاهش یافته است. مثل معتادی که در به در دنبال ماده مخدر می‌گردد.

سوال اساسی‌تر شاید این باشد: آیا در صورت عاشق شدن مجدد، می‌توانیم خودمان را کنترل کنیم، به عبارتی این نفس سرکش را سر جایش بنشانیم؟ اگر فردی زود عاشق فردی دیگر شود و حتی طلاق بگیرد تا به عشق بعدی خود برسد، آیا تضمینی وجود دارد که باز هم عاشق نشود و از دومی هم بعد از کاهش "هورمون عشق" فرار نکند تا به سومی بپیوندد؟ چگونه می‌توان به 'کازانوا' اطمینان کرد؟

سوال غیر اساسی تاریخی: کسی می‌تواند از روی جسد سلاطین قاجار میزان هورمون مورد نظر ایشان را ارزیابی کند؟ فتح‌علی شاه قاجار در اولویت قرار دارد!

نتیجه نسبتا اخلاقی: بعضی جاها ترمز کردن چیز خوبی است! نیست؟
نوشته شده در 2:55 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|