یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Tuesday, January 24, 2006
اندر احوالات گسترش فحشا
در تهران نزديک به ۳۰۰ هزار زن خيابانی وجود دارد. اگر جمعيت ثابت تهران را ۱۰ ميليون نفر فرض کنيم و جمعيت مجموع دختران و زنان را نصف اين تعداد، و احتمالا هم ۳۰ درصد ۵ ميليون هم بالغ نشده باشند،چيزی در حدود ۹ درصد زنان تهرانی خيابانی فرض می​شوند. اين رقم اندکی زياد است! البته ر پايه مطالعات انجام شده، بسياری از زنان خيابانی به تهران مهاجرت کرده​​اند. با اين همه، فرض کنيد که از هر چند زن ايستاده کنار خيابان، چه تعدادی از راه فحشا نان می​خورند؟

البته رقم بالا کمتر از گزارش محرمانه سازمان بهزیستی در سال ۱۳۸۱ است. می​گويند رقم اشاره شده در آن گزارش بالغ بر ۶۰۰ هزار زن خيابانی بوده است.

اصلا قصد ندارم له يا عليه اين حرفه چيزی بنويسم، فقط ماجرا اينجاست که غير متمرکز بودن آن باعث رشد آمار ايدز در ايران بوده است(گزارش سال ۱۳۷۶ هلال احمر، گزارش​های ديگر را نخوانده​ام).

نکته بسيار جالب بر اساس سن زنان خياباني، اين است که بيشتر عمرشان را در نظام دينی گذرانده​اند. به عبارت ديگر، مقامات کشوری نمی​توانند تقصير را به گردن رژيم منحوس پهلوی و امپراليسم و صهيونيسم غاصب و ... بياندازند. به عبارت بهتر، تعليمات مذهبی و معارف اسلامی مانع گسترش فحشا نشده است.

در عين حال، با توجه به جميع جهات، به طور حتم تعدادی از افراد متنفذ، از اين حرفه پردرآمد سهم خودشان را می​برند. ماجرای رئيس دادگاه انقلاب کرج را که از ياد نبرده​ايد؟