بدون تردید وجود نهادهایی مثل دیدهبان حقوق بشر توانسته است بسیاری از زجرهای نادیدنی انسانها را در سراسر جهان به چشم کمسوی جهانیان بیاورد. کسانی که با این نهادها کار میکنند عاشقانه دنبال رفع محدودیتها هستند.
مشکل من با مجموعههای دیگری است که با بودجه کشورهای "دشمن" ایران راه اندازی میشوند. به عنوان مثال اگر در حال حاضر نهادی اینچنین در آمریکا طوری فعالیت کند که به طور کامل، نقض حقوق بشر را در ایران ثبت، و برای استفاده "نئوکان"ها یا محاظهکاران جدید حاکم بر آمریکا تهیه کنند، آیا فعالیتهایشان صرفا برای رهایی ایرانیان زجر کشیده است یا برنامه ریزی برای پیدا کردن موقعیت در حکومت احتمالی بعدی؟
جذب مخالفین جمهوری اسلامی، همراه با جذب بودجههای میلیونی، فراهم آوردن موقعیتهای کاری کاذب، تهیه گزارشهایی که کاربردی فراتر از دفاع از حقوق ایرانیان تحت فشار دارد، برقراری ارتباط با کسانی که پتانسیل همکاری دارند ولی احتمالا متوجه کارکرد این مجموعهها نیستند و ...اندکی جای تامل دارد.
میدانم که بعضی از هموطنان محترم که احتمالا جذب این مراکز میشوند و خواهند شد، نیتی جز خدمت ندارند. می اندیشم سالها بعد که به وجدان خود رجوع خواهند کرد، امکان تفکیک "خدمت" از "خیانت" عملی خواهد بود یا نه؟
ادامه دارد