پارسال بود که در میزگرد وزارت خارجه کانادا، از مسوول مربوطه پرسیدم که وقتی فلان قطعنامه مورد حمایت شما، ضمانت اجرایی ندارد، چرا زور بیخودی میزنید و باعث فشار بیستر به فعالان سیاسی و روزنامهنگاران میشوید؟
کار به جایی کشیده شده که حتی وقتی دبیرکل سازمان ملل هم از ایران درخواست آزادی کسی را میکند، انگار پیام مورد نظر برای چک کردن میکوفون دبیر کل و یا بررسی اکتاوهای صوتی او بوده است.
هر کاری که واقعا منتهی به احقاق حقوق از دست رفته انسانها شود، بسیار بسیار مفید است. و هر فعالیتی که منجر به ازدست رفتن حقوق انسانی شود، مضرترن مضرهاست.
حالا بررسی کنید، کارکرد چه فعالیتهایی در طول سالیان اخیر برای ایرانیان تحت فشار مفید بوده است؟