یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Thursday, February 02, 2006
کاریکاتور و حد مرزهای آن
شاید فکر می‌کنید که کاریکاتوریست‌‌های آمریکایی آزاد‌ترین‌ها ی دنیا باشند، ولی وقتی با محدودیت‌های آنان آشنا می شوید، بشدت دلتان خواهد سوخت! فرضا اگر آگهی دهنده اصلی روزنامه از خط فکری کاریکاتوریست خوشش نیاید، و به نحوی آنرا در تضاد با منافعش ببیند، با اندکی بامبول بازی کاریکاتوریست بی‌نوا را دنبال نخود سیاه می فرستند، یا اینکه اگر کار یک نفر را از سندیکا می خریدند که سهام‌داران نسبت به دیدگاهش حساس شده اند، گذاشتن کار کاریکاتوریست در روزنامه متوقف خواهد شد.

چهار سال پیش که با کاریکاتوریست‌ها دست راستی آمریکایی آشنا شدم، دیدم آنها حضرت عیسی را در کارهای خود می‌آوردند، منتهی اثری که به هیچ وجه متاثر کننده پیروان مسیح نیست و اغلب هم به نحوی در دفاع از مواعظ و مواضع پیغمبر خود خلق شده.

در کانادا هم حتی روزنامه های دست راستی و تاحدی کنترل شده توسط یهودیان طرفدار اسرائیل مثل نشنال پست، با وجود حملات بی‌شمار به مسلمانان تندرو، هیچگاه اثری جسارت آمیز علیه پیامبران چاپ نکرده‌اند.ماجرای کاریکاتورهای چاپ شده در روزنامه دانمارکی با صرف کشیدن طرحی طنز آمیز از پیامبر اسلام متفاوت است. این مساله فقط نمایانگر آزادی بیان نیست و بنظر می‌رسد که می‌تواند امتحانی باشد برای قطبی کردن فضا در کشورهای اروپایی.ه شاید بتوانند به نحوی از دست مسلمانان مهاجر راحت شوند!

یکی از دوستان می‌پرسید که حد و مرز کاریکاتور کجاست؟ جواب راحت نیست، ولی به موقعیت مکانی، زمانی و عرف و قانون مربوط است. در آمریکا می‌توان کارتون‌های سکسی دید، و در عین حال بعضی از کتاب‌های چاپ شده بوسیله گروه‌های دینی هم از کارتون برای جذاب‌تر کردن مطالب خود استفاه می‌کنند. فرانسه که جای خود دارد...حتی تنوع کارتون در ترکیه که همسایه باست آنقدر زیاد است که نمی‌توان به راحتی خطوط قرمز را به جز نقد دولت و نظامیان ترسیم کرد.

ادامه دارد
نوشته شده در 10:05 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|