اين مطلب
شيما کلباسی را الان خواندم. با مواردی از آن موافقم و در مواردی مخالفم. میپذيرم که گاهی در جهت نفی مخالف خود، زبانم وبلاگ اندکی تند میشود، ولی در باب بعضی مدافعان حقوق بشر و ارتباطات آنها با نئوکانها، معترضم. معمولا ما اسم فعالانی را میشنويم که به نحوی از دولت آمريکا و گروههای وابسته کمکهای مالی دريافت میکنند . آيا گروههای ديگر نامحتاج به راستیهای آمريکايی وجود دارند که توانسته باشند به راحتی فعليت کنند و در عين حال کسی آنها را آماج حمله قرار داده باشد؟
بحث بر سر تطهير اين و آن نيست. روابط را که بشناسي، نقاط پراکنده را به هم وصل کني، منطق و بلندگوهای تبليغاتی اينها را بررسی کني، به مشترکاتی میرسی که قابل صرف نظر کردن نيست. به عنوان مثال ارتباط واشنگتن اينستيتوت، با مجموعه مدافع حقوق بشر دانشگاه ييل چگونه میتواند باشد؟ لابد هيچي، ارتباط گروه پيشنهاد دهنده طرح رفراندوم که الان چند نفرشان دارند هوای پاک واشينگتن دیسی را استشمام میکنند چه؟ چه مشخصاتی سبب شده افرادی خاص حقوقبگير مستقيم يا غير مستقيم آمريکايیها شوند؟
متاسفانه توی کت من نمیرود که جماعت جمهوریخواه حاکم دغدغه حقوق بشری داشته باشد، و نمیتوانم به طرحهای مرتبط با ایران عنوان حقوق بشری هم دارند اطمینان کنم. همین