عجب روزی بود ديروز

جای وينستون و سحر خالي، ديروز از يکی از شبکه​های تلويزيونی باحال آمدند خانه ما مصاحبه در باره کاريکاتورهايی که بوش و احمدی​نژاد را مشابه هم کشيده بودم. مصاحبه ۱۰ دقيقه​ای سه ساعت طول کشيد. هر وقت قرار شد نشانش بدهند خبرتان می​کنم. ضرر بزرگ اين ماجرا اين بود که ديروز فقط سه ساعت خوابيدم. شب قبلش هم ۹ تا خبر خفن داشتم که هيچ نيرويی برايم نگذاشته بود.

خوشبختانه به خاطر فشار کار، يک همکار باحال هم به شيفت شب اضافه شده، فقط طفلکی هنوز نمی​تواند خودش را با شرايط وحشتناک کار اين شيفت هماهنگ کند. اگر دوست دخترش بگذارد به کارش برسد!

اين رفقای ما می​خواهند رابطه ما را با رفيق اسبق درست کنند، و می​گويند تا ابد سکوت کنم و ...! شرمنده​ام. آزادی بیانم را فدای مصالحه نمی​کنم. گمان نکنم دوست اسبق که ادعای آزادی بیان و روشنفکری و صفر و یک و ...دارد هم زیر بار برود.

فردا مهمان دوست عزيزی هستم که ۱۵ سال است او را نديده​ام. تصادفا به خاطر نمايشگاه زير گنبد کبود فهميده بود من اين طرف​ها هستم و از طريق بر و بچه​ها توانستيم با هم تماس بگيريم.

ماه ارديبهشت زيبا ترين وقت برای شيرازگردی است. بوی بهار نارنج چنان مستت می​کند که منتظری نيروي انتظامی به اتهام شرب خمر دستگيرت کند و ...با آنکه دلم کمتر برای تنبلستان تنگ می​شود، ولی ارديبهشت ماه جلالی چيز ديگری است. علی آقو، کاکو گاسم عکسوی باغ ارم تو بساطت باشه...ها؟

این ماجرای آزاد سازی ورود زنان به استادیوم از آن ماجراهای کلاهبردارانه است. احمدی​نژاد می​دانسته واکنش روحانیون چه خواهد بود. با این همه به قول مهدی جامی، تنها مقلدین این آیات عظام از ورود زنان به استادیوم​ها فوتبال منع می​شوند و لاغیر. خوب است آمار بگیرند این آقایان امروزه چقدر مقلد دارند؟