یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Tuesday, June 13, 2006
منتقدان - آرش غفوری
نيکان و البته ديگر منتقدان من که با sms، يا به صورت حضوری از آن تيتر، گزارش و طرح دفاع می کنند اما به کنه حرف من توجهی ندارند؛ من می گويم هر اشکالی اگر وجود داشته باشد با اين تيتر و طرح تنها احساسات مخاطبان را شعله ور می کنند، درحاليکه روزنامه بايد آرامش بخش هم باشد. مخصوصن در شرايطی که ما در جام جهانی هستيم؛ هم تيممان به آرامش احتياج دارد و هم مردممان تا اتفاقات غيرقابل پيش بينی نيفتد.

التوضیحات:
آرش يک نوع روزنامه​نگاری را دوست دارد، و من نوعی هم يک نوع ديگرش را. نگاه آرش به آرام​سازی است، و من به اعتراض. من می​گويم روزنامه می​تواند آرامش​بخش باشد، ولی نمی​گويم"بايد"! فرق است ميان "بايد" و "بهتر است باشد".

يکی از کارکردهای رسانه​، ايجاد فشار هم هست. همه تلاش آن سال​های ما اين بود که جايگاه روزنامه​ها به عنوان اهرم فشار منتقدين تثبيت شود. حالا بياييم به خاطر گل روی علی دايي، ساکت بمانيم و به مربی ترسان از "شهريار" چيزی نگوييم.

به علی دایی چیزی نگویید، تا جام جهانی تمام شود، به مربی چیزی نگویید تا جام تمام شود، میرزاپور نا آماده سر جایش بماند، تا جام تمام شود. برانکو اعتقادی به دیدارهای تدارکاتی نداشته باشد، به او چیزی نگویید تا جام تمام شود. قدرت بدنی بچه​ها مناسب نیست، به او چیزی نگویید تا جام تمام شود. تاکتیک تیم مزخرف است، به او چیزی نگویید تا جام تمام شود.

آرش، گمانم رسانه​های آزاد را با روابط عمومی تیم اشتباه گرفته​ای!
نوشته شده در 2:59 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|