برایم جالب بود قدرت بدنی تیم ملی فعلی را با تیم ۱۹۹۸ مقایسه کنم. روی کاغذ، تیم فعلی خیلی جلوتر بود. چند لژیونر داشتیم، بازیکنانی که در ردهبندی آسیایی مطرح بودهاند، بهترین بازیکن تیم هامبورگ و ...
درسال ۱۹۹۸، ایویچ با پشتکار عجیبی عرق بازیکنان ایران در آورد، تا حدی که زرینچه که آخرین سالهای فوتبالش را سپری میکرد در برابر تیمهای مقابل ایران کم نمیآورد. نادر محمدخانی کند، تندتر شده بود...
وقتی بازی استرالیا مقابل ژاپن و بعد برزیل را می بینی، می فهمی نقش قدرت بدنی چیست.
این جام جهانی هیچ درسی برای ما نداشته باشد، به آیندگان ما خواهد فهماند که در میدانی به این مهمی باید بتوانی از حریف آمادهات قویتر و آمادهتر باشی.