یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Thursday, June 22, 2006
و اما حکم بنده
حالا که حکم صادر شده و قطعي، می​توانم در باره​اش اندکی حرف بزنم:

اولا، مطابق قانون وقت، مدير مسوول مسووليت کامل در قبال چاپ آثار در نشريه را داشته، نه من. از فروردين ۱۳۷۹ به بعد است که مولف مسووليتی در کنار مدير مسوول می​يابد.

ثانيا، بايد قصدی مجرمانه پشت جرم باشد، تا آنجا که من می​دانم، چنين چيزی وجود نداشته است. کار طنزپرداز و کاریکاتوریست مسخره کردن محترمانه است برای آنکه خدایی ناکرده مسوولان محترم یک وقت خیال نکنند سوار بر مردم هستند و سرنوشت خلق خدا تنها در دستان ایشان است. البته انتظاری نیست که مسوولان ایرانی به این زودی به منافع طنز و سخره پی ببرند.

ثالثا، در رسیدگی به موارد اتهامي بنده شامل افترا و توهين به محمدتقي مصباح يزدي، رييس موسسه آموزشي امام خميني ، علي لاريجاني، رييس وقت سازمان صدا و سيما و تشبيه وي به سعيد امامي، متهم پرونده قتل‌‏هاي زنجيره‌‏اي، اهانت و افترا نسبت به برخي مسوولان نظام، قاعدتا شاکی خصوصی لازم بوده است. در این موارد، نه آقای مصباح شاکی بوده، نه علی لاریجانی، نه فرد دیگری.

رابعا، اين حکم بسيار سبک​تر از درخواست متحصنين ۳ روزه قم و جاهای ديگر است! نبايد راضی باشم؟ تقاضای تجديد نظر هم نکردم چون می​دانستم تفاوتی نخواهد کرد.

خامسا، خوشحالم حکم بسيار سبک​تر از حد انتظار بوده، چرا که حکمی سنگين​ترباعث ترس و لرز بيشتر کاريکاتوريست​های شاغل می​شد. هميشه حکم يک پرونده شاخص معياری برای دايره عمل بقيه خواهد بود. اميدوار بودم مورد من آخرين باشد، ولی با موقعيت پيش آمده برای مانا نيستاني، بايد گفت حدود تغيير کرده است.
نوشته شده در 8:44 PM توسط نیک آهنگ Balatarin
|