آقایی که شما باشید، این اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور آنقدر بلاتکلیف و سر کار است که فکر میکنم امثال احمدینژاد تا سالهای سال بدون ترس از ایشان به کار خود ادامه خواهند داد.
نیویورک شهری چند میلیونی است، ایرانیان بسیاری در نیویورک و نیوجرسی زندگی میکنند. اگر این ایرانیان حتی برای تماشای ماجرای دیروز نیامده باشند، هزار و یک علت دارد. اما چیزی که برای من ناظر جالب بود، ادعای بسیاری از جماعت است که خیال میکنند تودهها را نمایندگی میکنند...
من کار اکبر را فارغ از بقیه نگاه میکنم. اکبر به کارش یقین دارد، حتی اگر پیروز نشود. اپوزیسیون ایرانی، چه جمهوریخواه و چه مشروطهخواه و ...آنقدر به خود شک دارند که عمرا بتوانند بقیه را به عملکرد خود مومن کنند.
کار من یکی این نیست که به بقیه بگویند چه کنند و چه نکنند، فقط میبینم که عملکردشان هستهای است! وقتی یک تجمع ساده در نیویورک هزینهای نداشته باشد، و ایرانیان حاضر نباشند حتی برای تماشا جمع شوند، خیلی معنا میدهد!
آدم احساس میکند دستهایی در کار است تا با شناخت این مساله میان ایرانیان، اکبر را به این ترف و آن طرف بکشانند و آرام آرام تاریخ مصرفش را کوتاهتر کنند.
جماعت اپوزیسیون ایرانی، مرا یاد کولیهای سرگردان و "ویالن زن روی بام" میاندازند...
این ره که میروند، به هیچستان است.