بیش ازهشتاد روز است که مانا و مهرداد در بازداشت اند.
این روزها به این فکر می کنم که چطور می شود آدمی باید تاوان گناهی را که نکرده است پس دهد؟
بسیار برخورد کرده ام با مواردی که بدون آن که کاری کنم، متهم به چیزی می شوم که روحم خبردار نبوده است و باید تاوان یک سناریویی را پس دهم که کسی یا کسانی به دلیل نامعلوم در ذهنشان طراحی کرده اند!!!
بله؛ 80 روز گذشت از زندانی شدن مانا نیستانی و مهرداد قاسم فر که بی گناه در زندان مانده اند.
پی گیری هایمان بی نتیجه مانده اند. صحبت هایمان بی جواب و انتظارمان بی حاصل!
فقط می نویسم تا نام این دو زنده باشد و به دست فراموشی سپرده نشود.
می گویم تا غبارهای ذهن آدم ها کنار رود و در تلاطم روزمره گی ها غرق نشوند.
عادت کرده ایم به انتظار.
اندکی صبر
سحر نزدیک است!