اینکه به کسی بگویی که آیا چنین کاری کنی خوب است، تهدید حساب شود، برایم جذاب بوده، در نتیجه حفظ احترام و پرسیدن اصلا کار خوبی نیست و تهدیدآمیز به حساب میآید، پس آیا باید حرمتها نگاه داشت یا نه؟
توضیح اضافه اینکه مکالمات خصوصی را هم درج نخواهم کرد! چون مهمترین عامل اطمینان، حفظ این بخش از حریم هم هست. نیست؟
توضیح باز هم اضافه اینکه چون حس میکنم دوست عزیزی سکوت مرا حمل بر وقاحت کرده، و خودسانسوری مرا عامل خودسانسوری دیگران خوانده است، دارم بررسی میکنم منطقیترین راه جلوگیری از این خودسانسوری چیست؟ چرا باید دوست خوب ما به خاطر خود سانسوری من دچار سانسور شده باشد؟ ولی به حق دوستی سابق از او اجازه میگیرم که خود سانسوری را ادامه بدهم یا نه؟
با رجوع به آرشیو ایمیلها و چتها، تعداد زیادی از تهدیدهای دوستان روشنفکر را مرور کردم، که آنها تهدید کرده بودند نه من، منتها باز هم به دلیل غیر اخلاقی بودن درج پیامهای خصوصی، این کار را نخواهم کرد. فقط برای اطلاع عرض شد.