يکی از بزرگترين مشکلات من اين است که خيلی زود بر اساس نگرههای شخصي، چيزی را محکوم می کنم يا حسابی مینوازم! نگاه قاضیمآبانه نه تنها به من کمکی نکرده که دردسرساز هم بوده، اگر نه برای من که برای ديگران.
ترجيح میدهم ياد بگيرم بيشتر از محکوم کردن، چيزی را که نمیفهمم يا برايم قابل قبول نيست زير سوال ببرم. گرچه خيلیها از زير سوال بردن هم خوششان نمیآيد که احتمالا مشکل من نيست!
با اين همه بايد گفت که حتی چيزهايی که زير سوال میبرم برپايه نگرشهايم است و نه نگاه ديگران.