یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Wednesday, December 13, 2006
ادبيات ديکتاتوری برای تقويت دموکراسی؟
من از کلمه "بايد" خوشم نمی​آيد. هر چند خودم هم از آن استفاده کنم!

اين پيش​فرض را داشته باشيد که اگر در تهران بودم حتما در انتخابات شوراهای شهر شرکت می​کردم و به گزينه​هايی که از نظرم بهتر بودند رای می​دادم، مانند خيلی​ها هم چشم و گوش بسته اسير ليست اين گروه يا آن گروه هم نبودم.

وقتی می خواهم رای هم ندهم، می​گويم دليل من چيست، نمی​گويم بقيه نبايد رای بدهند و به هیچ وجه از "باید" برای دیگران استفاده نمی کنم( که الحمدالله دوستان عزيز فرق اين دو را نمی​دانند).

مشکل من با دوستان اصلاح​طلبی است که به جای تشويق، می​گويند "بايد"! عزيزجان! اين ادبيات عهد قجر است آقای مصطفی قوانلو قاجار !

من با "چه بايد کرد" مخالفم! چرا نمی​گويی "بهتر "است چه بکنيم؟

گيرم ده تا پدربزرگ و قديمی و پيشکسوت بگويند"بايد". آنان به حتم حرمتی دارند، ولی تا کی بايد اسير ادبيات دستوری و امری بود که طرز تفکر من و تو را با آن تعيين کرد؟

"باید" ابزار کار تبلیغاتچی​ها است. کسانی که می​خواهند من و تو را مانند گنجشک رنگ کنند.