امروز شنیدم یک عضو خانوادهای پولدار که همیشه بزرگان فامیل در روز عاشورا نذری را فقط نصیب میلیاردرها میکردهاند، چند صد تا ساندویچ را فقط برای کارگران و بیبضاعتها برده.
خیلی حال کردم.
روزی روزگاری فرهنگ نذری بردن برای این بود که کسی حد اقل در روز عاشورا گرسنه نماند، ولی خیلی از ما ایرانیها تبدیلش کردیم به یک رسم تجملاتی.
اگر همین یک قدم در یک خانواده سنتی نشانه خوبی نباشد، پس چه چیزی را باید در این وانفسا به فال نیک گرفت؟