امشب بالاخره با مایک رامیرز کارتونیست همان کارتون "سوسک" حرف زدم که همین روزها به امید خدا از رادیو زمانه خواهید شنید.
ذکر چند نکته را به دوستان که با ساختار آزادی بیان در رسانهها آشنایی ندارند واجب میدانم.
بر اساس اصول و قواعد و قوانین رسانهای، هر چیزی قابل انتشار نیست. ممکن است شما از همجنسگراها خوشتان نیاید، لابد خیال کردهاید آزادید هرچه دلتان خواست علیه ایشان بکشید. از سیاهپوستان خوشتان نمىٰآید، می خواهید علیه ایشان چیزی بکشید. از جمعیتهای یهودی بدتان میآید، لابد خیال کردید آزاد هستید هر چه دلتان خواست بکیشد.
آزادی بیان، در رسانهها، آزادی بیمسوولیت نیست. آزادی شما نمیتواند باعث ایجاد ناراحتی قومیتها و گروههای اجتماعی بشود. اگر مثلا فلان دوست عزیز از جمهوری اسلامی و گروههای افراطی دل خوشی ندارد، آیا دلیل میشود کل مسلمانهای ایران را مورد اهانت قرار دهد؟
میفهمم که هر کسی اسم رسانههای آزاد غربی و آزادی بیان را میشنود خیال میکند جماعت آزاداند هر چه میخواهند بگویند! زهی خیال باطل! ماجرا سر خودسانسوری نیست، ماجرا سر آزاد بودن یا نبودن نیست. فراموش نکنید که آزادی مفهومی نسبی است و به زمان و مکان و هزار و یک عامل دیگر مربوط میشود. عرف، سنت، اعتقادات عمومی، قوانین و ... شاید محدود کننده آزادی باشند ولی به هر صورت وجود دارند.
میتوان پذیرفت که تلاش ما برای فراتر بردن مرزهای آزادی فعلی است، ولی یادمان نرود که به هر صورت مرزی وجود خواهد داشت.
دوست دارم در این باره بحث کنیم...
Labels: کاریکاتور ضد ایرانی