يکی ازدوستان کامنتی گذاشته بود که دارم از خطوط قرمز رد می​شوم. اشاره​اش به کارتونی بود که تعدادی "آرم" سپاه پاسداران منتقدين داخلی(روزنامه نگاران-دانشجويان و فعالان زن) را نشانه رفته بود. نوشته بود که اين "آرم" را تقدسی است که بابتش هزاران جوان وطن جان​شان را داده اند.

به عقيده من نه تنها ما از خطوط قرمز رد نشده​ايم، که سپاه و نيروهای مسلح انقلابی سال​هاست خطوط قرمز دخالت در امور سياسی را له و لورده کرده​اند و ديگر خطی باقی نمانده. من پيروو هيچ​کسی نيستم، و نمی​توانم بر اساس معيارهای بقيه زندگی کنم، اما وقتی گروهی خود را در خط"امام" می​بينند، يادشان می​رود که جايگاه​شان چيست و به کجا رسيده.

وزارت کشور عملا دست تندروهای سپاهی است. عمليات انتخابات شورای شهر تهران در سال ۸۱ را بگيريد تا به امروز، که زيردست​ها و دوستان ذوالقدر کم کم و نرم نرمک به قدرت رسيده​اند. می​خواهيد از ذوالقدر بيشتر بشنويد، برويد پای صحبت جماعت "مجاهدین انقلاب" بنشينيد. ببينيد به خاطر اختلافات سياسی اول انقلاب ممکن بود هم​سازمانی​های سابق خود را روی مين هم بنشاند. آرمين می​تواند منبع خوبی باشد!از آرمين بپرسيد بچه​های سازمان مجاهدين انقلاب را کجا فرستادند و چه کسی پايش را از دست داد؟

چند ماه پيش دوست خوبم زيدآبادی در مصاحبه​ای فعالان را که در خارج هستند به فعاليت در داخل کشور دعوت کرده بود، البته ماه​ها بعد گفت که بهتر است سکوت کرد و سخنی نگفت. احتمالا خواست احمد این بود که تعداد ساکت​های داخل ایران آرام آرام زیاد شود. معمولا دوستان داخل فراموش می​کنند ظرفيت برادران سپاه که بعد از فعاليت​های اقتصادي، وارد فعاليت​های سياسی شده​اند و دارند سياست را مونوپل خود می​کنند چقدر است؟

تماميت​خواهی جماعت تمامی ندارد. بسياری از اينان سال​ها پيش می​گفتند روزی روحانيون را هم کنار خواهند زد، و عملا مجلس را که نگاه کنی می​بينی که روندی که در پيش گرفته​اند چندان بی​ربط نبوده است. يکی از بچه​های سابق سپاه می گفت خيلی از فرماندهان سپاه آرزوی کنترل کشور از روی مدل پاکستان را دارند. حداقل پاکستان اسلامی​تر از ترکيه است!

وقتی فرمانده جديد سپاه، پس از ادغام سپاه و بسيج، می​گويد که کار و توجه سپاه روی تهديدهای داخلی است، دوزاری گيج​ترين آدم​ها هم می​افتد که منظور چيست. جماعت اطلاعات سپاه اين سال​ها بيکار ننشسته​اند. آنقدر پرونده برای همه درست کرده​اند که هيچ بسيجی​ای در دوران سرکوب بيکار نخواهد بود و تفريح برای همه برادران به راه است.

اينان از خداي​شان است آمريکا نقطه​ای از ايران را بزند. زدن همانا و تندتر شدن فضا و آغاز سرکوب داخلی همانا.

باور کنيد ما از روی هيچ خط قرمزی رد نشده​ايم. جای پای پوتين برادران تمام خطوط قرمز را درنورديده است.

Labels: سپاه