دوست عزیز؛
از اینکه تشخیص ندادی فرق گزارشگر و روزنامهنگار با رهبر فکری و ایئولوگ چیست، از تو عذر میخواهم.
از اینکه من و خیلیهای دیگر، آنچه را به آن اعتقاد داشتیم نوشتیم و به تصویر کشیدیم، و باعث شد تو خیال کنی هدایت تو بر عهده ماست، مایه شرمساری بنده و احتمالا بقیه است.
از اینکه مملکت ما در و پیکر ندارد و رهبر فکری هم هکذا، و لابد خیال میکنی بقیه با حتما جانشین ایشان باشند و در دسترسترینشان هم لابد جماعت مطبوعات بودهاند، واقعا متاسفم.
آن روزها به خطا رفته بودی، امروز هم که بزرگتر شدهای، سوراخ دعا را کماکان گم کردهای.
اگر کسی یافتاش، به ما هم خبر دهد لطفا!
Labels: سوراخ دعا