یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Wednesday, October 24, 2007
و تصافا سینما پارادیزو
تصادفا بیدار بشوی، تصادفا یکی از لینک‌های آهنگین را دنبال کنی و برسی به موسقی متن فیلمی که بار اولی که دیدی‌اش، دل نکندی و دو شبانه روز زندگی را تعطیل کردی تا حس‌اش کنی.

تابستان ۷۲ بود گمانم. عموی‌ام تابستان‌ها می‌رفت فرانسه و خانه‌اش دست من و پسرعمه‌هایم بود. از داور چند تا فیلم گرفتم، یکی‌اش فیلمی ایتالیایی بود که در باره‌اش خوانده بودم.

نسخه ۱۵۴ دقیقه‌ای فیلم بود. در نسخه کوتاه شده که اتفاقا اسکار هم برد، نمی‌بینی سالواتوره به عشق قدیمی‌اش می‌رسد، و نمی‌فهمی نقش آلفردو در ایجاد جدایی چه بوده.

این فیلم شدیدا اشکم را در آورد. امروز هم اگر ببینمش می‌دانم چنین خواهد کرد.

این فیلم را هفت بار در طی دو روز دیدم. سر کار هم نرفتم تا با دل راحت ببینم. چقدر خوب بود آن زمان‌ها نه اینترنتی بود و نه موبایلی تا مزاحمت باشند!

Labels:

نوشته شده در 3:43 AM توسط نیک آهنگ Balatarin
|