بعضی از دوستان کامنتگذار و ایمیلفرست می پرسند که چرا نمیتوانم به گزارش آژانس کاملا امیدوار باشم و به دولت فعلی اطمینان کنم.
پاسخ اول، اینکه گزارش، نهایی نیست و هنوز نکات مبهم زیادی وجود دارد.
پاسخ به مساله دوم، اینکه تا وقتی سایه سپاه بر روی پروژههای هستهای به این نحو حس میشود و تفکر جماعت حاکم به صورت کنونی است، اصلا جای اطمینانی باقی نمیماند.
تا وقتی در ایران، همه چیز تکصدایی است و یک رسانه وابسته به قدرت اخبار را "پروپاگاندا" وار به خورد خلقالله میدهد، هیچ جایی برای امیدواری نیست.
من مثل خیلیهای دیگر، خواهان استفاده صلحآمیز و بدون خطر هستهای هستم. به خاطر سیاستهای نابخردانه دولت، فرصتها را تبدیل به تهدید شده، و دولت فعلی انگار فقط با بحران میتواند به زیست انگلیاش ادامه دهد. میگویم انگلی، چون دارد منافع ایران را میخورد و توان مملکت را کاهش میدهد. انگار ایران میزبان جماعتی است که هرکاری دلشان میخواهد میکنند.
من بیخودی امیدوار نمیشوم، ولی دعا میکنم آسایش و رفاه جانشین تهدید و جنگ شود. با این جماعت، حرف از آسایش و رفاه هجو و بیهوده است.
Labels: تهدید