الان یاد اولین دوسالانه کاریکاتور و کارتون تهران افتادم. یاد دوسالانههای بعدی و همایشها...
دلم شدیدا تنگ شد برای آن روزها.
یاد پیتزا پنتری که با علی جهانشاهی که برنده جایزه دوم شده بود و رفتیم همراه یک فروند چترباز که خودش را همینطوری چسباند به جماعت بخیر.
انگار همین دیروز بود. پاییز سال ۷۲.
خلاصه دلم شدیدا برای فضای دوسالانه و همایش و موزه هنرهای معاصر تنگ شده!
Labels: دوسالانه