من نه جانور شناسم، نه از رفتارشناسی جانوران سر رشته دارم. اما دیروز رفتم سراغ غازهای کانادیی که در حاشیه رودخانهای منتهی به دریاچه انتاریو جمع شده بودند.
خیلی تاسف خوردم که چرا لنز واید همراهم نبود. وقتی به طور ناگهانی چند صد پرنده که حضور مرا در کنار خود تحمل کرده بودند، به ناگهان پریدند و رفتند توی رودخانه. صدای این چند صد تا غاز را هم باید اضافه کنید تا فضا دستتان بیاید.
غازهای هر دسته رفتار ویژه خود را داشتند. چند صد تا پرنده سمت دریاچه که همراه هم حرکت میکردند، با صدای من ساکت شدند. اما گروه دیگری که در فاصله ۶۰-۷۰ متری آنها بودند همینطوری سر و صدا میکردند.
موقع بلند شدن هم اول به سوی دریاچه میرفتند، آنهم از توی رودخانه، و بعد از چرخشی کوتاه ۱۸۰ درجهای به سمت شمال شرقی پرواز میکردند. انگار رودخانه باند فرودگاهشان بوده.
تعداد زیادی از این غازها نشانگذاری شده بودند و معلوم بود نهادهای علمی و محیط زیستی مسیر آنها را از طریق ماهواره دنبال میکنند.
این چند روز از عکاسی این غازهای وحشی حسابی لذت بردهام. نکته جالبی هم پارسال شنیدم این بود که این غازها، مونوگامیست هستند! اصلا شیطنت نمیکنند و اگر همسر مبارک جانش را از دست بدهد، بیخیال جنس مخالف می شوند. حالا هر وقت فرصت کنم میروم اندکی در بارهشان مطالعه میکنم.
Labels: غاز