یادداشت‌های نیک آهنگ
انتشار مطالب اين وبلاگ در کيهان و رسانه​های مشابه، حرام است
Wednesday, January 02, 2008
پرسپوليس و دردهای موروثی
کسی يادش می​آيد آن سال​ها را که پرسپوليس يکهو خورد به تور "وحدت" و تيم "ابطحی" پيش از بازی بزرگ با استقلال. قرمزها را شکست داد؟

آن سال​ها تيم قرمز وقتی می​باخت، به اين راحتی​ها حالش سرجايش نمی​آمد. انگار بعد از باخت به پاس، همان وضعيت تکرار شده، اما با چند اختلاف. آنموقع، اين علی پروين بود که تيم را می​چرخاند. مزاحم نداشت. شايد مشکل بزرگش تقسيم بازی ميان وحيد قليچ و بهروز سلطانی بود و ...

امروز، اگر تيم دارد بهتر می​شود و آدمی احساسی مثل نيکبخت موفقيت تيم را به حميد استيلی نسبت می​دهد، نشان می​دهد که کار از جايی ديگر می​لنگد. من نمی​دانم روان​شناسان ورزشی اين جور مواقع به کار تيم می​خورند يا نه، ولی کرم ريختن​های گروه استيلی دارد بدجوری اعصاب بقيه پرسپوليس می​رود، و اگر استقلال حرف از جذب نيکبخت زده، معنی​اش جز اين نيست که فضا بدجوری خراب شده.

شد يک مربی با خيالی آسوده کارش را با تيم قرمز به نقطه​ای که می​خواهد برساند بدون اينکه ترتيبش داده شود؟

Labels: