مبارزات نسبتا کثيف دموکرات​ها

بازی درون حزبی دموکرات​ها دارد يواش​يواش اعصاب خردکن می​شود.

هيلاری از يک طرف و بيل کلينتون از طرف ديگر دارند به اوباما گل می​پاشند تا حواسش در ادامه راه پرت شود و نهايتا بازی را ببازد. بعضی از دموکرات​ها می​گويند که کاری که کلينتون​ها برای بازگشت به قدرت می​کنند، می​بايستی روی جمهوری​خواهان متمرکز باشد نه فردی از حزب خودشان.

بيل کلينتون با وارونه جلوه دادن سخنان اوباما سعی کرده اعتبار اين سناتور نسبتا جوان را خدشه​دار کند.

در مناظره اين هفته که در کارولاينای جنوبی برگزار می​شد، اوباما مجبور شد به تندی جواب هيلاری و بطور غير مستقيم، جواب شوهرش را بدهد. بيل کلينتون اوباما را به ستايش سياست​های اقتصادی جمهوری​خواهان متهم کرده بود. اين در حالی است که اوباما تنها روش همگرايی ريگان که باعث همکاری مشترک نمايندگان کنگره در سال​های ۸۰ شده بود را ستوده بود نه سياست​های اقتصادی ريگان را.

اوباما به هيلاری گفت که نه تنها با آن سياست​ها مخالف بوده، بلکه زمانی که هيلاری در هيات مديره شرکت وال-مارت به اين گروه خدمت می​کرده، او(اوباما) درگير رفع مشکلات مردم در شهرش بوده است.

وال-مارت، به خاطر محدود کردن کارمندانش و مقابله با ايجاد اتحاديه​های کارگری که حافظ منافع کارمندانش باشد، بشدت بدنام است. و هیلاری زمانی که عضو هیات مدیره وال-مارت بوده(همزمان با فرمانداری شوهرش در ایالت آرکانسا)، به نفع ایجاد اتحادیه برای کارمندان و کارگران فعالیت نکرده و اين مساله با تبلیغات این روزهای کلینتون​ها که خود را حامی کارگران و بدبخت بیچاره​ها نشان می​دهند، نمی​خواند.

هیلاری هم چند دقیقه بعد به یکی از حامیان مالی اوباما گیر داد و اوباما را متهم به همکاری با او برای معاملات کثیف ملکی در شیکاگو کرد. اوباما رابطه​ای طولانی با این فرد دارد و ضمن آنکه گفت که کمک​های مالی این حامی را پس داده، ارتباطش با "رزکو" خیلی محدود بوده است. پرونده رزکو در حال بررسی است و البته معلوم نیست چقدر به اوباما آسیب بزند. گويا در یک معامله ملکي، اوباما به نحوی از ارتباط با رزکو سود برده است.

مطبوعات آمریکا هم البته از این دعوا-مرافعه لذت می​برند.

مساله دیگر این است که اوباما با وجود سیاه​پوست بودن، نمی​خواهد بازی را نژادی کند و از منظری فرانژادی سخن می​گوید، ولی تیم کلینتون بدش نمی​آید کاری کند که رای دادن هم به زبان بی زبانی نژادی شود. تعدادشان بيشتر است!

خلاصه کلام اينکه بايد از نزديک اين رقابت​ها را دنبال کرد.


مساله فلسطين

فکر می کنيد چند درصد مردم در اينجا ديگر اهميتی به فاجعه انسانی غزه می​دهند؟

اولا، کانادايی​هايی که من می​بينم خيلی محافظه​کارند، در ثاني، بعضی از رسانه​های اينجا طرفدار اسرائيل هستند. ثالثا، بعضی​ها اینجا خيال می کنند که حمايت از حقوق فلسطينی​ها برابر با تاييد بمب​گذاران انتحاری است.

انتخابات فرمايشی

حالا ديگر سخنگوی سازمان مجاهدين می​گويد در "انتصابات" شرکت نمی​کنيم. آقای آرمين عزيز. وقتی سال​ها پيش زيرآب خيلی​ها را زدند و شما راحت شرکت کرديد به اين بازی تن داده بوديد!

تاج​زاده می​گويد که "کودتای مخملی" کرده​اند. صحت خواب!

Labels: پراکنده