گمانم بتوان فارغ از فضای مزخرف سیاسی، هر از گاهی هوایی عوض کرد و اندکی موثر هم بود.
دوستانم با همراهی آدمهای موثری دارند تلاش میکنند موافقت خانوادههایی که فرزند یا عزیزی از آنها، ناخواسته بدست نوجوانانی به قتل رسیدهاند برای بخشش این محکومان جلب کنند.
این نوجوانان بارها در همان زندان مردهاند و زنده شدهاند. ممکن است ما خوششانس بوده باشیم و خطایی به این بزرگی از ما سر نزده باشد، ولی خیلی از ما طاقت یک ساعت ماندن پشت میلهها را نداریم و نمیدانیم حس ناامیدی ادامه زندگی برای مرگی تلخ و از قبل تعیین شده چیست.
گمان کنم نیروی بچههای وبلاگستان برای مطرح کردن این ایده کم نباشد و بتوان اندک اندک تبدیل به فرهنگش کرد. مهمترینش این است که اصلا سیاسی نیست! انگیزه گروهبازی سیاسی هم در آن دخالت ندارد.
Labels: نجات