توی راه تورنتو بودم که دوستی بدترین خبری را که ممکن بود به من داد:
احمد بورقانی، رفت.
الان شوکهام.
باید توی کارگاه آموزشی دانشگاه تورنتو، یک ساعتی هم حرف بزنم. خدا را شکر فائز هم هست.
به خانواده بورقانی، بخصوص کمالالدین و سهامالدین تسلیت میگویم.
رفتن احمد بورقانی برای همه کسانی که او را از نزدیک می شناسند یک شوک است.
به همه باید تسلیت گفت.
Labels: تسلیت