وقتی جماعت مدعی شعور سیاسی مدعی بودند که قطعنامه سوم صادر نخواهد شد، میشد دید که میدانند صدور قطعنامه اجتناب ناپذیر است، ولی چون بازندهها به این در و آن در میزدند که خودشان را ته چاه فاضلاب اندیشهشان پیروز نشان دهند، عین سوسکهای بیتالخلا...
امروز، هیچکس خوشحال نیست. کسی نبرده. همه ما بازندهایم. مثلا چند سردار سپاه را توی لیست محدودیت مسافر گذاشتهاند. مثلا سردار نقدی نمیتواند به سفر برود. اما تاثیر بلند مدت تحریمها گریبان مردم را خواهد گرفت.
چه کسانی مسوولند؟ فقط کشورهای ۵+۱، یا جماعت قدرتپرستی که عوامانه میخواهند با موشک پرانی مقدمات ظهور را فراهم کنند؟
Labels: تاسف